Nick was altijd al betrokken geweest bij de horeca. Zijn ouders hadden een eigen cafetaria, waar zij volgens hem hun hele ziel en zaligheid in staken. Zo is het openen van een snackbar voor hem geen vreemd fenomeen. Hij vertelt dat zijn ouders erg druk waren en zijn grootmoeder daarom een groot deel van Nicks opvoeding voor haar rekening nam. Nu runt hij samen met zijn vrouw Mandy Goldenbelds de cafetaria in Zutphen.

Op een gegeven moment kreeg de oma van Nick dementie. Daardoor ontstond bij hem bewustwording voor de aandoening. Hij geeft aan dat ze altijd een ‘taaie vrouw was, die niet op haar mondje gevallen was.’ Nick liep al langer rond met het vermoeden dat zij dementie had. Dat merkte hij doordat zij steeds minder vaak de zaak bezocht en niet meer met de auto durfde te rijden.

Ontmoetingsplek met verantwoordelijkheden

De ziekte van Nicks oma leidde ertoe dat ze bijna nergens meer kwam. Dat kwam door haar dementie. Nick stelt dat dementerende mensen fouten maken waar anderen vaak bot op reageren. “Het is niet eerlijk. Die mensen kunnen daar niks aan doen”, zegt hij.

Daarom vindt hij dat er meer aandacht aan moet worden besteed. De ondernemer geeft aan dat hij de symptomen niet herkende en dat het een ‘zwaar ondergeschoven kindje is’. “Terwijl één op de vier mensen het krijgt”, voegt hij toe.

Zijn cafetaria heeft daarom twee functies: aan de ene kant kunnen mensen hier een hapje eten en wat drinken, zoals bij een cafetaria gebeurt. Aan de andere kant is het ook een ontmoetingsplaats voor mensen geworden. De ondernemer noemt het een buurtpunt. Hij geeft aan dat daar ook bepaalde verantwoordelijkheden bij komen kijken.

Cursus voor personeel

Om die verantwoordelijkheden op een goede wijze te nemen, volgt Nick samen met Mandy en het personeel een cursus om dementie beter te kunnen herkennen. Hij stelt dat je niet direct een arts bent maar hiermee wel handvatten hebt.

De ondernemer heeft nu ook een sticker en certificaat ontvangen waarmee hij officieel kan aantonen dat zijn snackbar ‘dementievriendelijk’ is.

Drie tandjes slomer

Door veel in de horeca te hebben gewerkt heeft Nick goede mensenkennis opgedaan. Dat maakt het makkelijker voor hem om dementie bij mensen te herkennen. Als dit het geval is, past hij zijn houding aan. “Ik praat erg snel, maar ik ga drie tandjes slomer praten als ik zo’n persoon help.”

Service staat bij Goldenbeld hoog in het vaandel. Hij vindt het misschien zelfs belangrijker dan omzet draaien. Daarbij stelt de ondernemer dat mensen ‘hun oogkleppen eens af moeten doen’ en om zich heen moeten kijken. Iemand die zijn cafetaria verlaat met een grote glimlach is voor hem het meeste waard.

Door: Nationale Horecagids